నీవు... నేను... ఒక ఏకాంతం

photo : khojhyderabad.com

నీవొచ్చేలోగా
నా వూహ
మబ్బుల పల్లకినెక్కి ఊరేగుతోంది


మనసు చేసే తొందర సవ్వడితో
మేనంతా పులకిస్తుంటే
ఇరుగు పొరుగు
బుగ్గలేం కెంపులయ్యాయని
పదే పదే నిలదీస్తున్నారు


చేతిన పండిన గోరింట
కొత్తరంగేదో మనసుకు పులిమింది


ఏ దుస్తులు ధరిస్తే
నీకందంగా కనిపిస్తానో తేల్చుకోలేక
ఉన్నవన్నీ చిందరవందరయ్యాయి


గుమ్మాలకు వేల్లాడే
పరదాల్లాంటి ఆంక్షల చూపులను తోసుకుంటూ
నీకోసం... ఉద్యానవనంలో... నిరీక్షిస్తున్నప్పుడు...
నిశ్శబ్ద మైదాన పరిసరాల్లో
నా గుండె
శబ్దపు పరుగును పెంచుతుంటే
మిణుగురు చెస్తున్న ప్రేమకాంతిలో
పికిలిపిట్టల గానమౌతోంది


నీవొచ్చేలోగా
ఈ గదినలంకరించాలని
తెచ్చిన పూలగుత్తులన్నీ
ఆత్రంలో అలసిన నన్ను
దిగాలుగా చూస్తున్నాయి


తీరా నీవొచ్చేసరికి
జిడ్డోడుతున్న మొహంతో
చెదిరిన కురులతో
నలిగిన వస్త్రాలతో
ఇక్కడే ఇలానే
నిలచేవున్నాను సుమా!


ఇలాక్కూడా అందంగావుంటావనే
నీ మాట
నా అలసటనుపోగొట్టి
నన్నింకా గిలిగింతలు పెడ్తూనేవుంది.
--------------

ఓ రోజు అమ్మ సంకలనం పేజీలను టైపుచేస్తున్నప్పుడు సుమారు రాత్రి రెండు గంటలయ్యింది. సిస్టం కొంచెం ఇబ్బంది పెడుతున్నా ఎలగైనా పూర్తిచెయ్యానుకుంటూనే కుర్చీలోనే నిద్రపట్టింది. హటాత్తుగా మెలకువ వచ్చి కళ్ళు నులుపుకుంటుంటే కొన్ని వాక్యాలు నన్ను వెంటాడాయి. అవే ఇవి ఇలా ఇక్కడ చేరాయి. అప్పటికి సమయం 4.00 గంటలయ్యింది.

------------
3425