అయ్యలారా! అమ్మలారా!

అయ్యలారా! అమ్మలారా!
గురువులారా! శిష్యులారా!అభిమానులారా! విమర్శకులారా!
చిన్న విన్నపము
నేను మృదులాంతరముతో పనిచేస్తున్నవాణ్ణి కాదు.
నేను పనిచేస్తున్న చోటులో అప్పుడప్పుడూ టపాలను చూసే బాద్యత వుండటం వలన మృదులాంతరము వాడవలసిన అవసరం ఏర్పడింది.
ఇక నా చదువు గురించో మాట.పదవతరగతిలో తెలుగు బోధకునికి భయపడి తరగతులు చాలా ఎగ్గొట్టిన సందర్భాలు వున్నాయి. ఆభయమే ఇంటర్మీడియెట్‌లో రెండవ భాషగా తెలుగుకు బదులు హిందీ తీసుకొనేటట్టు చేసింది. అదీ పూర్తిగా వంటబట్టిందని నమ్మకంలేదు. కాలేజీలో పూర్తిచెయ్యని డిగ్రీ సార్వత్రిక విద్యద్వారా పూర్తిచేసి, తర్వాత 'లా'లో దాఖలా అయ్యాను.
మద్య ప్రదేశ్, ఉత్తరప్రదేశ్, నాగపూర్ దగ్గర చింద్వాడ ఇలా అనేక చోటులలో వివిధ రకాల పనులుచేసాను. వీటన్నింటి మద్య తెలుగు సాహిత్యం మీద, అందులోనూ కవిత్వం మీద ఎందుకు మక్కువ ఏర్పడిందో నాకే అర్థం కావటంలేదు.కాకపోతే నా జీవిత, జీవన సమస్యల మద్య తగులుకున్న మద్యపాన వ్యసనాన్ని వదిలివేయడనికి కవిత్వం మంచి ఆసరానిచ్చింది.అప్పటినుండే రాయటం మొదలయ్యింది.
సాహిత్యంలొ వున్న పరిస్తితులను చూసి ఎందుకు రాస్తున్నాను నేను రాయటం అవసరమా అని మానేద్దాం అనుకునే సమయంలో ఏదో ఒక సంఘటన మళ్ళీ రాసేటట్టు చేస్తుంది।అలాంటి ఒకానొక సమయంలోనే ఈ బ్లాగులు పరిచయమయ్యాయి। గత కొన్ని మాసాలుగా ఏ పత్రికలకి నా రచనలు పంపలేదు।చిందరవందరగా పడివున్న నా అక్షరాల గీతలను నాకోసం మృదులాంతరం చేస్తున్నాను. ఎప్పుడైనా చదువుకోవచ్చని. మీకు నచ్చితే చిన్నగా భుజం తట్టండి. అంతే గాని ఇందులోకి ఎందుకు వచ్చాను అనుకునేలా చెయ్యకండి.